Maleńkie pieski, maleńki kotek i wielka woda

We wtorek Kamiś i Damiś wyjechali z Tatusiem do Dziadków. Tatuś wrócił w środę, chłopcy zostali. Ten pobyt na pewno zostanie im w pamięci na długo, może nawet na całe życie. Niestety, nie za sprawą pięciu maleńkich piesków i jednego maleńkiego kotka... Choć te - bez wątpienia - dały Chłopcom wiele radości i rozbudziły w nich instynkty opiekuńcze.
Kamiś upatrzył sobie kotka, Damiś nie wypuszcza z rąk pieska. Mam tylko nadzieję, że te małe stworzonka z wylewnych oznak czułości : noszenia w koszyczkach wiklinowych, tulenia i pieszczenia są choć w połowie tak zadowolone jak moi Synkowie...

A co chłopcy tak szczególnie zapamiętają?

Wielką wodę. Niestety. Wczoraj wieczorem nad moją rodzinną miejscowością było oberwanie chmury.  Półtorej godziny później woda z pobliskiej rzeki wylała.
Takiej wody tam chyba jeszcze nigdy nie było. Nawet nie umiem sobie jej wyobrazić, choć wiem z opowiadań, jak szeroko się rozlała.

Kamiś ponoć bardzo dzielnie pomagał Babci przy wynoszeniu rzeczy, sam pytając, co może jeszcze pomóc wynieść na pierwsze piętro. I martwił się bardzo, jak do domku wróci...

Woda na szczęście nie weszła do domu moich Rodziców, zdążyli go w porę dobrze zabezpieczyć. 

Kamiś i Damiś musieli jednak spędzić noc u Sąsiadów mieszkających na pobliskiej górce.

Ciężką mieli noc. W przeciwieństwie do mnie, ja o niczym nie wiedziałam.

Poniżej zdjęcia tej rzeki i znad tej rzeki.